Een warm welkom. Dat was het zeker!

30 maart 2017 - Songololo, Congo-Kinshasa

Na een vlekkeloze reis landde ik maandagavond na acht uur op vliegveld Ndjili – Kinshasa. Als je vanuit de koelte van het vliegtuig de trap afgaat, gewoon naar buiten het duister in, komen de warmte en allerlei geuren op je af gevlogen. Welkom! Ik heb in de loop van de jaren geleerd me in het vliegtuig al van een paar kledingstukken te ontdoen… en te genieten van dat moment van aankomst.

Een warm welkom was het zeker. Vrienden om me af te halen, blije gezichten op de plek van bestemming, rijst met bruine bonen, en als afsluiting van de dag een biertje, dat kan echt niet anders.... ;-)  op de binnenplaats waar we een beetje wind en verhalen van elkaar opvangen.
Ik voel me meteen thuis! Het is bekend, vertrouwd.

In de afgelopen drie dagen hier in Kinshasa houd ik me vooral bezig met acclimatiseren, wennen aan de warmte, wow! Ik maak een wandeling naar de markt hier in de wijk, wissel dollars om op de hoek van de straat, koop daar tegelijk een andere Sim kaart, maak links en rechts een praatje en drink een biertje met mijn vriendin Adrienne met alle bijhorende verhalen. Vanmiddag hadden we ‘het (voor ons) nieuwe eten’ op ons bord: gegrilde rupsen. Terwijl mijn tafelgenoten zich met volle lepels te goed deden vond ik het in kleine hoeveelheden samen met de spinazie echt lekker. Verder geniet ik van een heerlijke siësta en lees. Het voelt allemaal als niets doen. Om de overgang te maken zal ik maar zeggen.

Wat trouwens veel tijd vraagt is het internet. Er is wifi maar met een zwak signaal. Het is nu middag maar vanochtend heb ik dit bericht ook al geschreven. Toen het zo ver was om te publiceren was er geen verbinding en weg was het hele verhaal. Als ik buiten op de eerste verdieping van het gastenverblijf zit lukt het het beste. Maar ook dan ff wel en weer ff niet. Ik hoor dat het in Songololo nog lastiger zal zijn maar dan ga ik maar op gezette tijden online. Ergens… net zo rustig.

Maandag vertrek ik naar Songololo. Dat wil zeggen, het plan is dat ik word gebracht. Ik zie er naar uit. In een belletje van Berthier begreep ik zojuist dat mijn kamer klaar is. Tot die tijd leg ik bezoekjes af bij vrienden en bekenden. Onderweg in volle taxibusjes (zoals vanmiddag) waarbij het water je langs rug en benen loopt...

Ik sluit af met het straatbeeld hier beneden me. Zojuist passeerde een schoenenpoetser die zich aankondigt met geroffel op zijn houten kistje. Gevolgd door iemand die kleine flesjes limonade verkoopt, een ritme klikkend met twee lege flesjes tegen elkaar. Wie koopt er van me….Kinderen die uit school komen. Jongeren die lopen te lanterfanteren. Een moeder loopt voorbij met een schaal met avocado’s op haar hoofd in de hoop die vandaag te kunnen verkopen en zo weer eten mee naar huis te brengen voor het avondeten of medicijnen voor een ziek kind…

Tot in Songololo!
Warme groeten pffff
Marjan

5 Reacties

  1. Hélène van den Nieuwenhoff:
    30 maart 2017
    Wat fijn te lezen dat je reis voorspoedig was en dat je je welkom voelt en geniet! Hoop dat het in Songololo minstens even fijn is!
  2. André:
    1 april 2017
    Marjan, fijn om te lezen dat de reis goed ging en jou een warm welkom te wachten stond. Tussen de regels valt ook te lezen hoezeer je je weer 'welkom' weet en 'thuis' voelt. Het ga je goed daar. Benieuwd naar het vervolg.
  3. Ingrid:
    1 april 2017
    Door jouw verhaal, ben ik helemaal in AFrika. Heerlijk, ik geniet mee.
  4. Nelleke:
    1 april 2017
    Lieve Marjan, hoorde dat je Congo bent gegaan.
    Prachtig, ik volg je graag!
    Lieve groet, Nelleke
  5. Hanny Loman:
    3 april 2017
    "Succes" met de overgang van de drukke warme stad naar de bush. Groeten,
    ook van Jan.