Waar ik ben aangekomen

Waar ben ik aangekomen?

In een -toch- onbekende wereld van missie!

Schreef ik gister over mijn reis naar Songololo vandaag ga ik verder over waar ik dan aangekomen ben. Songololo ken ik nog niet behalve dat ik me op mijn eerste dag  ben gaan presenteren bij de autoriteiten en de lokale markt heb bezocht. De parochie St.Joseph bestrijkt een heel uitgebreid gebied en ook dat is me nog onbekend. Tot nu toe ben ik aangekomen bij de missiepost. Het is een oude post begin jaren zestig gestart door drie Belgische broers, alle drie Redemptorist. Dat ze uit België kwamen presenteert zich op verschillende manieren; er staat een klein monument op de binnenplaats, én in 'het huisje', de latrine, is een muur beschilderd met  dennenbomen en staat geschreven “bij ons in Kempenland”.  Een groot deel van de gebouwen zijn oud, maar stevig, evenals het meubilair. Er staat een gebouw met een aantal kamers waarvan ik er een heb gekregen. Ik herinner me van ons bezoek vorig jaar dat ze verschrikkelijk vies en uitgeleefd waren. Nu zijn de kamers voor Berthier, Betuel en mij opgeknapt en zijn ze fris geverfd. Mijn kamer is eigenlijk in twee delen. Een is de slaapkamer met een douche dwz een mooi rond lager gedeelte waar een waterleiding in uitkomt maar geen water meer. Ik krijg elke dag een jerrycan met water, gooi dit in een plastic waskom en gooi het water vervolgens met een beker over me heen… Dit doe ik vanwege de warmte zo’n twee tot drie keer per dag. Ik weet ook niet goed hoe me op deze maner half te wassen. Verder een eenpersoonsbed  en mijn koffer dat nog dienst doet als kast. Dan is er een klein zitgedeelte met een soort van salontafeltje en drie van de overbekende plastic stoelen. Hier heb ik een paar foto’s en jullie kaartjes opgehangen. Hoe heerlijk te zijn ontdaan van zo veel dingen die wel fijn zijn maar niet echt nodig.
In hetzelfde gebouw is ook de eetkamer en keuken, die wel schoongemaakt zijn maar werkelijk uitgeleefd en naar onze maatstaven toch heel vies. In de eetkamer is de tafel en een kast een schoon eiland. Maman Nsona kookt op twee houtskool vuurtjes en alles is van een heel andere orde en organisatie dan wij kennen. Ik weet niet of ik gemakkelijk foto’s  kan meesturen maar dat zal ik anders later nog eens doen.Er is hier namelijk geen internet en ik moet een klein modem gebruiken om dit te versturen.

Verder met de missiepost. Uiteraard staat er een kerk, groot met veel simpele banken (zonder ruggensteun). Er zijn wel drie altaren inclusief een Maria altaar. Er wordt vroeg op de dag, en daarna veel en lang gebeden en vooral gezongen. Als ik dit schrijf wordt er een kruistocht gebeden/gezongen; elke vrijdagmiddag in de vastentijd. Het is allemaal mooi maar ik versta er geen woord van en van echte betrokkenheid is nog geen sprake. Ik doe mee maar moet me nog verhouden tot dit kerkse. Dat valt me nog niet mee en heeft tijd nodig merk ik. Het is een soort van  ingebakken reactie om in de weerstand te schieten bij dit kerk zijn. Maar  ik interpreteer vooral naar onze maatstaven en hoop het later anders te ervaren. De paters met wie ik leef; Berthier, als pastoor eindverantwoordelijke, en Betuel als jonge missionaris hebben de eerste zes weken hier al veel gedaan. Ze combineren verven, stenen sjouwen en parochie organiseren met bidden en alle kerkelijke uitvoeringen. In mijn volgende blog zal ik er meer over vertellen.

Dan staan er een heleboel leslokalen voor bassischool klassen en middelbare school. Het is nu vakantie en geen les vanwege Pasen. Ik ben erg benieuwd welke beweging die scholen hier met zich mee gaan brengen. Ook is er nog een enorm stuk grond om te bebouwen. Een enorme potentie hier….

Naast maman Nsona werkt papa Antoine hier voor de heilige en de gewone was. Hij wast dus ook mijn kleren, handdoeken en lakens. Ik beperk me tot het ondergoed.

Hoewel op de keeper beschouwd veel zaken me vreemd aan mijn lijf zijn nu ik zelf lid ben van deze missie heb ik het hier goed. Volgende week kom ik zelf maar eens wat meer in beweging! Zien wat er dan met me gebeurt…

Nu geen mogelijkheid om foto s te plaatsen. Helaas, volgende keer...
lieve, warme groeten, Marjan